De eerste vrijdag van de maand.

Jullie weten wat dat voor mij betekend: Cima Coppi dag en ook dat vieren we in Italië, twijfels over het pakje zijn er dus niet en we gaan dan ook de Cima Coppi van de regio beklimmen. Dit gaat pijn doen, de klim begint al meteen in Nesso, dus van opwarmen is geen sprake, oververhitting wel… de zweetdruppels belanden op mijn stuur en ik houd Komoot aan voor mijn route, dit is van de gebaande paden en een Italiaan roept nog iets (zou dat komen door mijn donkere looks en Cima Coppi pak) en na een meter of 200 zie ik een muur van slecht asfalt, dat gaat dus niet… ik stap af en besluit verder te lopen. Dit is overigens voor het eerst, ik had de doorgaande weg aan moeten houden 🙈 Gelukkig komt er altijd weer een vlak stuk en ik kan weer gaan mollemalen. Teun staat nog ergens verdekt opgesteld voor wat actie foto’s en uiteindelijk bereik ik de top!

‘t zal nie waar zijn: er staat een clubke Brabanders die de muur van zondag alvast getest hebben, ‘nooit meer’ was de conclusie.

We tikken espresso en taart weg en de afdaling kan beginnen, door naar de heilige graal: Santuario Madonna del Ghisallo. Een bedevaartsoord voor het wielrennen in Italië.

Hier kijken we onze ogen uit, maken een selfie met Fausto Coppi en laten een Italiaans bejaard stel zo’n 20 foto’s van ons maken (handje van het standbeeld miste ik ongeveer 19x)
Omdat Peter en Michiel vandaag aanhaken, vliegen we snel door naar huis en wachten geduldig bij het zwembad (het is nogal afzien en behelpen)

Om 17u verwelkomen we de heren en duiken gezamenlijk in het Como-meer, nu gaat het niveau echt stijgen (mogen jullie bedenken over welk niveau dit gaat)