We zijn er, Lombardia!

(Voor de iets minder bekenden: ik, Kitty, neem je mee op reis met Kees & Teun De Kort, vader en zoon, senior was ooit mijn hardlooptrainer en junior mijn Tilburgse fietsmaat en gezamenlijke wieler agenda. Daarbij komen Peter en Michiel, 4 jaar geleden ontmoet bij vrijwilligerswerk op een gravel event en sinds die tijd vormen wij een 4tal van slap wieler gebabbel en ‘sportief’vermaak)

Na maanden aftellen, trainen, ons druk maken over het parcours, medische testen, inkopen van lampjes en andere dingen die je denkt als wielrenner niet te kunnen missen, huisjes zoeken op Booking, weerapps checken en slap geouwehoer over ons nieuwe, toch wel grootste avontuur van deze wieler-vriendenclub, is het eindelijk zover: We gaan naar het Como-meer voor Grand Fondo Il Lombardia

Bij de laatste digitale avondslok, waar alle noodzakelijke punten nog even besproken werden (wie neemt wat mee? Anders zitten we met 5 fietspompen, een boodschappenkar vol wielervoeding en wie bellen we in geval van nood? De heren gaan voor mij uit van Thomas Dekker, kom nooit meer van dit goede imago af) kwamen we erachter dat piscina vanaf september dicht zou zijn: blijkbaar betekende het zwembad, dat was juist het plaatje waarom we geboekt hadden 😬
Maar als je met 4 mannen op vakantie gaat, gooi je je bikini standaard in je Ikea zak

Woensdagochtend 5uur stonden de De Kortjes voor de deur, op weg voor een rit tussen de 10 en 12u. We begonnen rustig met the war on drugs, de zon kwam langzaam op in Duitsland en de heren hebben een nostalgisch gevoel bij picknicken langs de snelweg, dus dat werd het! (Ik heb overigens alleen maar kind-trauma’s van reizen naar het zuiden, ben al lang blij dat ik wagenziekte ontgroeit ben)
De laatste 2,5u, vanaf de 17km gotthard tunnel was het mijn beurt te rijden. Het is dan niet meer zo ver, maar de koek is aardig op: waar Teun en Kees dachten dat we alweer in Italië waren, bleek dat toch minder waar toen we de fuik van de grens door moesten, smalle straatjes, Italiaans temperament en ik in een auto van een ander met 2 fietsen achterop 😬 dwars door Como en dan slingerend over smalle wegen, langs busjes afdalen richting Nesso! Ontvangen door Rosetta, die ons een vliegensvlugge tour gaf door het doolhof: ‘that’s the way to the lake’ kwamen we thuis met uitzicht vanuit ons balkon op een, jawel: gevuld piscina in de zon! De vakantie kan beginnen. Tas uitpakken en opzoek naar de supermarkt, deze blijkt bovenop de berg dus de kuitjes worden meteen getraind. Mandje vol, gnocchi talencursus van de kassa madam en we beginnen ons al thuis te voelen. De zon zakt snel achter de berg aan de overkant van het meer en we komen er al achter dat onze camping koplamp geen overbodige luxe zou zijn, nogmaals klimmen voor een pizza en de eerste dag komt langzaam tot zijn eind, gauw in mijn mandje en oppassen dat je er niet uitvalt 🙈